Bije dzwon na alarm,
już śpieszą strażacy.
Czasem w nocy – ze snu,
czasem w dzień – do pracy.
Śpieszą na ratunek:
tam płonie zagroda!
Gra trąbka – a czerwień
lśni na samochodach.
Pierwsi na miejscu,
choćby szmat był drogi.
Pryska woda z węża,
syczy żar i ogień.
Gaśnie groźny pożar,
dym ku niebu pnie się.
Dzielna straż pożarna
ludziom pomoc niesie.

 

Strażak to bohater

Gwałtu, rety, co się dzieje?
Ogień płonie w lesie,
A wiatr silny przy tym wieje
I zniszczenie, i dym niesie.
Co tu robić? kogo wołać?
Straż pożarna wnet przybywa,
Gdy do ognia ugaszenia
ktoś pomocy głośno wzywa.
Pędzi wielki wóz strażacki
I syreny alarmują,
By do ognia się nie zbliżać –
Wszystkich ludzi informują.
Taki strażak to bohater –
Chociaż dym go szczypie w oczy,
Ryzykuje życie stale,
Z ogniem walkę musi toczyć.

« 1 2 »